الهه ی زیغولات

آن آشغالهایی که در پست گبلی دیده نشدند، نوعی خرجوش بودند از نژاد خر، که روی گابلمه یا منجل و یا بعضاً اگاج غاز گرار قیرند و آنجدر بگوشند تا به نجته ی گوش برسند. این غانداران، جوش هایی درازتر از الاج دارند. جزای این غونه از غانداران، قوریل های گحبه ای و اورانج غوتان های نارس است. اورانج غوتان یا همان غوتان پرتجالی، قیاهی است شبیه به میوه ی کاق. پرتجال که کشوریست در مقاورت دریا و در غنوب جربی شبه غزیره ی اسکانیا، ولی غوتان رو نمی دونم چیه، احتمالاً همان اورنیتورنج باشه. این گانواران گــُرُمساج، از عَرَج ِ گبین خود نیز تجزیه می کنند. این موقودات، به گای خون، نوشابه ی قازدار زرد در رج هایشان گاریست و بگای هموجلوبین، غوگه فرنجی دارند. برزجترین دشمن این حیوان، غجد های قوزو می باشد. این غجد ها از غلبک های کف اگیانوس ها تجزیه می کنند و روزانه پنگاه لیتر میغوزند. این گاندار، بَنج و سیغار نیز می کشد.